2008 yılı Ekim ayı Ramazan Bayramı ertesiydi. 30 Ağustos 2008 tarihinde Teğmen rütbesiyle Türk Silahlı Kuvvetleri bünyesine katılan oğlumuz, sınıf okuluna gidecekti, ben ve annesi O’nunla birlikte Balıkesir’e gelmiştik. Henüz suyu akmayan, doğalgazı bağlanmayan mütevazi bekar evinin ufak tefek eksikliklerini tamamlayacak, bir süre ikametgah olarak kullanacağı mekanını hazırlıyacaktık.

Necoli İzmir/Maltepe’de Askeri Lise öğrencisi. Bayram iznine gelecekler ve oradan telefon ediyor:
- Oğlum ben otobüs işletmecisi, yazıhane sahibi değilim. Şereflikoçhisar’dan hem de bayram arefesi nasıl bulayım?
- Bir şeyler yap baba, arkadaş perişan olur, bayrama ailesine yetişemez.
Bir arkadaşı telefonla görüşmek için kredi kartını istiyor, sonra da kartın kaybolduğunu söylüyor ama üst üste iki ay binlerce liralık telefon faturası geliyor.
- Hafta sonunda bir arkadaşımın sözlüsü ile annesi gelecek. Misafir edecek bir ev lazım.
- Oğlum Ankara’da evi nereden bulayım, buraya gelsinler istedikleri kadar misafir edelim.
- Türki Cumhuriyetlerden bir arkadaşımız var, izinde memleketine gidemiyor. Biz misafir edebilir miyiz?
Necdet hakkında arkadaşları ne düşünüyor? İşte mezuniyet yıllığına yazdıklarından bir kaç örnek: